Kelimeler dökülür dilinden,
Mermere düşmüş cam gibi,
Paramparça kelimeler,
Hiçbir şey anlatamaz,
Hiçbir şey anlayamazsın,
Sesin, zincirlere vurulmuştur,
Konuşsan’da duyuramazsın
Ellerin kelepçeli, uzan’san
Dokunamazsın,

Benim gibi sevmedin’ki,
Benim gibi sevemedin,
Beni sen, anlayamazsın.

Birtek gözlerin özgürdür,
Sadece bakarsın,
Yıldızlara bakar gibi,
Bulutları izler gibi,
Bir vitrine bakar gibi bakarsın,
Sen durursun olduğun yerde,
O, bütün ihtişamı ile uzaklaşır senden,
Batan bir güneş gibi,
Kayan bir yıldız gibi,
Asi bir nehir gibi
Akıp gider,
Ardına bile bakmamadan,
Dolar gözlerin,
Ama ağlayamazsın

Benim gibi sevmedin’ki,
Benim gibi sevemedin,
Beni sen, anlayamazsın.

Ve başlar yüreğin sızlamaya,
İçine çekilir, kendini duyarsın,
İncinmişliğinin acısı sarar
Dört bir yanını,
Gülemezsin,
Ne içindeki aşkı öldürebilirsin,
Nede, canına kıyıp ölemezsin,
Kalbinde nefret cümleleri
Dolaşmaya başlar,
Beddualar, dilinin ucuna gelir,
Yutkunur,
Ama edemezsin
Bu, benmiyim deyip,
Bakarsın aynalara da,
Kendini tanıyamazsın,

Benim gibi sevmedin’ki,
Benim gibi sevemedin,
Beni sen,
ANLAYAMAZSIN ...

FEVZİ EMİR YILMAZ