Çırpınırken bir kuş gibi Marmara
Yurdumda ufuklar olmuş kapkara
Esaret yürekte derin bir yara.

Bandırma yoluna çıktı geceden
Kara duman nazlı tüttü bacadan
Bir emir gibiydi sanki yüceden.

Gece biter şafak söker gün doğar
Yere iner bulut yağmurlar yağar
İnanmış haklılar haksızı boğar.

Samsun’da aydınlık şafağı söktü
Yüreğe özgürlük duygusu soktu
Kurtuluştan başka hedefi yoktu.

Millet için kutlu bir ateşi yaktı
Kalplere umuttan fidanlar dikti
Düşmanın kurduğu hayali yıktı.

Sırtında milletin umudu yüklü
Bağımsız karakter özünde saklı
Atam en sonunda çıkmıştı haklı.

Toplayarak birlik etti milleti
Attı yurdundaki düşman illeti
Türk milleti kabul etmez zilleti.

Cepheden cepheye sel gibi aktı
İzmir’de düşmanı denize döktü
Vatanın burcuna al bayrak dikti.

Gençlere emanet etti vatanı
Unutmayın dedi sakın atanı
Vatanın uğrunda şehit yatanı.

Sahip çıkmalıyız vatana, yurda
Gedik açılmasın bu kutlu surda
Uğrunda şehitler oldukça burda.

Medeniyet, bilim, akıl yolumuz
Geç kalırsak nice olur halimiz
Esarete düşer tekrar sonumuz.

Ata emanetim bu bayram bize
Gerçek tokat gibi vururken yüze
Gerek bırakmıyor başka bir söze.

A. Kadir YALDIZKAYA