Bir hırçın dalgayım sakin denizde
Gönlün sahiline vuruyorum ben.
Umudumu gördüm bir ay benizde
Sevgiye hayaller kuruyorum ben.

Selamlar bekledim esen yellerde
Sevdamı aradım solmuş güllerde
Ömrümü tükettim gurbet ellerde
Hesabı kim verir soruyorum ben.

Derdim katar, katar ummanı aşar
Duygular kabarıp gönülden taşar
Çıkan hesaplarda rakamlar şaşar
Hep aynı sonuca varıyorum ben.

Eyvallahım yoktur yalan riyaya
Açık gönül gözü dalmaz rüyaya
Akıl sermayedir vermem kiraya
Gerçeği yüzlere vuruyorum ben.

Yolunu bulanlar sürüyor sefa
Gariban olanlar çekiyor cefa
Nerdedir insanlık adalet vefa
Karanlıkta mumla arıyorum ben.

Sevgisiz kalırsa yürek paslanır
Göz yaşı akarsa yanak ıslanır
Sanma artık deli gönül uslanır
Keder zincirini kırıyorum ben.

Ömürler biçerken zaman hızarı
Boşuna gönlümün tüm ahu zarı
Geçip gider iken Bor’un pazarı
Eşeği Niğde’ye sürüyorum ben.

Zihinler bulanık düşünce hasta
Yürekler yaralı vicdanlar yasta
Gönüller muhtaçtır iyi bir dosta
Yaramı tuz ile sarıyorum ben

Bahar gelir mevsim koku sürünür
Yılgın beden solan renge bürünür
Çaren yoktur yolun sonu görünür
O malum durakta duruyorum ben.

A. Kadir YALDIZKAYA