Ne bitmeyen kindir bu, ne bitmeyen ihtiras,
Muktedirler gülerken, garip kalan tutar yas.

Yanlış yöne dönerken, kahpe feleğin çarkı,
Haram lokma yiyenin, olmaz kafirden farkı.

Kim ki hakkını arar, umudun söndürdüler,
Adalet duygusunu, maymuna döndürdüler.

Anlatacak sanmıştık, durumu açık, seçik,
Söylenenleri gördük, çoğunda ayar kaçık.

Duyguyu gönderdiler, akıldan çok uzağa,
Sevgi, şefkat, dostluğu, düşürdüler tuzağa.

Ağlayanın feryadı, kaplarken cümle arşı,
Ayaklanarak vicdan, haykırsın yüze karşı.

Birer, birer dizseydik, tesbihe dönerdi dert,
İhlas ile denseydi, hiçbir söz olmazdı sert.

Umarsızca göçerken, sevginin kaleleri,
Dört bir yanı kapladı, nefretin haleleri.

Bilim ileri gitmek, kalmamalıyız yavaş,
Cehaletle yapılsın, olacaksa bir savaş.

Haksızlığı gördükçe, sızlar iken bağrımız,
Dostluğa kardeşliğe, barış olsun çağrımız.

A. Kadir YALDIZKAYA