Ah benim divâne gönlüm,
Kırıklarını topluyorum her gece,
Solgun bir göğün kollarında.
Ben ki,
Hz Adem’in oğlu,
Ruh ve bedenden müteşekkir hazreti insanım,
Gayrı dil bilmem, iz bilmem, yol bilmem,
Allahtır tek lisanım.
Bak,
Sana yalnızlığımı veriyorum.
Bir yalnızlık ki,
Har ateşlerde İbrahim’in sesi,
Bir yalnızlık ki
Kaburgamın en ince süsü,
Sevdasına hamal,
Yüreğine hemhăl,
Bir yalnızlık ki
Ömrümün amentüsü…
Ah gönlüm…
Bu gece maşuk benim.
Sırrım mürekkepten damlamamış,
Çölde tükenen bedevi benim.
Ah...
Vuslatımı hicran kılma Allahım.
Aşkın nărında yanan benim.
Gündüzüm yok, Uykum yok,
Yolum uzun, ayaklarım yok..
Penceremde uyuyan bir ışık,
Altında uyandığım bir göğüm yok.
Kaybolur izim,
Kaybolur göğe pencereden bakan sessizliğim.
Sen,
Ey kimsesizlerin kimsesi!
Kimsesizin benim.
Allahım!
Bedirde Resulünü,
Zindanlarda Yusuf’unu,
Ateşlerde İbrahim’ini yalnız bırakmadığın gibi,
Gönlümü de bana bırakma.
Hüküm senindir, ferman senin…
Beni bana bırakma Allah’ım.



29.05.2018