Nerdesin ey insanlık, bulamıyorum seni
Kimler astı duvara, öldü diye resmini.

Kalplerimiz taşlaşmış, merhametten öksüzüz
Kime sorsanız insan, peki kim bu görgüsüz.

Korkuyorum bir daha dönmez kayıplarımız
Başımızın üstüne çıktı ayıplarımız.

İnsanı insan yapan gerçek değer islâmdır
İmansız bir gönülde, ilk can veren insandır.

Gören ve bilen var mı, nerde o eski kendim?
Bıraktım sultanlığı, attan eşeğe bindim...

O atlar ki, kimleri taşımadı sırtında
Bugün şeytan oturur onların makamında.

Katledip yüreklere gömmüşler insanlığı
Takmışlar boynumuza esaret gerdanlığı.

Ya uyanıp yeniden,"Allah’û ekber" dersin
Yada gözün kapalı uçuruma gidersin.

Yalvarıyorum sana uyuma aç gözünü
Parça parça etmeden aç sırtlanlar özünü.

Çaldılar merhameti insanın yüreğinden
Türlü çeşit hayvanlar türeyecek geninden...

Âdem’di baban senin bırak maymun soyunu
Arslan diye yutturur batıl sana koyunu.

Ben insanım diyorsun, bilmiyorsun atanı
Dost sanıyorsun yazık, sütüne su katanı.

Karnını doyurmak mı, dünyada ki amacın?
Dünyanın her yerinde ağlarken kardeş, bacın...

Bir masa kurulmuş ki, kuzular ortasında
Aç kurtlar salya saçar, maskeler arkasında.

Açlıktan öl, çul giyin,inancına sahip çık
Mezarlar kazılıyor İslâma açık açık.

Görürsen Allah için canla başla çalışan
Yoluna taş olma sen, kazanır Hakk’a koşan...

Yangınlarda yüreğim, yok mudur bir katre su?
Güneş doğdu batıyor, uyan Islâm ordusu.!

Hicranî’yim, kalbime dünya kiri bulaştı
Ya Rabb’i imdat eyle! benim boyumu aştı...


Nûriye Akyol/10/5/2022

Görsel alıntıdır.