Kafamın içinde yıllarca çözülmeyen
Karma karışık bir denklem gibisin
Nakış nakış işlense de aşk yüreğime
Gecelerim gündüze karışmış
Uykunun uğramadığı gözlere sahibim
Hiç kimsenin istemediği
Hakimeyeti eline geçirmiş
Yalnızlık denilen bir hayat yaşıyorum
Güneşin sıcacık hissi tenime vurdukca
Titriyor bedenim,üşüyor gibiyim
Her aşktan pişmanlıklarla dolu bir kalp
İçlerinden biri var ki hiç dokunamadığım
Kalemim çok karışık, kafamda öyle..
Bir kadın nasıl olurda biat eder
Benim bile çözemediğim karışık duygularıma
Gideceğim yön bile belli değil
Ulaşılmaz bir yolun içindeyim...
Ben bu hayatın içinde nasıl bir bireyim
Kalbim kırılmış dolaşıyorum bu şehri.
Uzaklardan esip gelen bir rüzgar
Ruhumu sallıyor yaprak gibi
Lanet olası bu hayata tutunamıyorum
Yerden yere savruluyorum.
İçime düşen düşüncelerimden sıyrılamıyorum
Çember daraldıkca nefes alamıyorum
Uçmak istiyorum göçmen kuşlar gibi
İçimde olan bir yandan da yaklaşmak istediğim
Aşkımı, hayallerimi kanatlarıma alıp
Uzaklara kanat vurmak istiyorum
Hiç bitmeyecek zannettiğim rüyadan uyanıyor
Artık içimdeki insanla mücadele etmiyorum
Her uyanışında gizli bir yanımı keşfediyor
Karanlığın mahzeninden kurtuluyorum
Bana bakan bakışların altında ezilmiyorum
Nereden estiğini bilmediğim rüzgarda
Gönlümü bahar nezlesine kaptırsam da
Kırgınlık,halsizlik içinde kalsam da
Bu rüzgarlarının altından çıkmasını biliyorum
Kara bulutlar dağılırken üstümden
Gönlüme düşecek mutluluk damlaları
Her damlası bir deniz gibi
Tutunmak hevesiyle yaşama,hayata
Kuşlar kanatlanmaya başlıyor yüreğimde
Karanlık gecelerden
Gün ışığına,aydınlığa başlıyor yolculuğu
Heybemde tuttuğum hatıralara izin verdim
Onlarda,yelkenler fora dedi mavi derinliğe
Öznesi mutluluk olan bir cümle yazabilirim
Kuşlar gibi tutunmak hevesiyle yaşama...
İçimde sinsice dolaşsa da yalnızlık
Mutluluğum el vermiş gökteki yıldızlara
YEŞİLIRMAK