Ömür bir mum misali, yavaş yavaş eriyor
Dünya köksüz bir ağaç, günbegün devriliyor.
Bir tarafta insanlar birbirlerini yiyor
Diğer tarafta ömrün hesabı görülüyor...

İnsanoğlu ölümü, hiç üstüne getirmez
Biriktirir malını, ağız tadıyla yemez
Ey yolcu kendine gel, dünya bavula girmez
Ahiret kapısından kefenle giriliyor.

Ölüm, insanın en büyük sırrı ve kaçınılmaz sonudur. Şiirler, bu sırrı aydınlatan ışıklar gibi, yaşamın karanlık anlarında yol gösterir. Her dize, her beyit, ruhun derinliklerinden süzülüp gelen bir umut ışığıdır. Şairlerin kalemleri, ilhamın solmayan çiçekleriyle bezeli bir bahçe gibidir; her bir sözcük, sonsuzluğun kendisine bir selam niteliğindedir. İşte bu yüzden, şiirlerin ışığı hiç sönmesin, ilham kaynağı hep taze kalsın.

Şiirlerinizin ışığı hiç sönmesin, daima ilham kaynağınız olsun.