ŞEREFİNE SEVGİLİM
Gece taze…
Karşı terasta çalgıcılar,
Yine ağırdan başladılar.
Acelemiz yok ya, ağırdan…
Zaten bizde darbe derin…
Bu acıyla ben de,
Ancak karanlıkta yol alırım ağırdan…
Hem sevmiyorum kendi aydınlığımı,
Çok uğraşıyorum, fark edilmesin kuytularım…
Balkonumda kıştan beslediğim kumrularım,
Gündüz sarartmasın diye güneş,
İkisi bir oldular.
Onlar tarafından,
Kanat gerip korunuyor anılarım…
Anlaşmamız böyle…
Onlar bana sormuyor,
Ben onlara anlatmıyorum.
Onlar rakıma karışmıyor,
Ben onların yuvalarına…
Biraz buğday, bir kap su anlayacağın…
Ne acı değil mi?
İki küçük kuşun yüreğine ulaşıyorum da,
Bir insan yüreğine ulaşamıyorum.
Her neyse…
Şimdi bunlardan bahsetmek istemiyorum.
Bak! Ne güzel konuşuyor şu keman…
“Seninle aşkımız eski bir roman”
Öyleyse,
Şimdiki kadehimi, sana kaldırıyorum.
ALP ARSLAN
31.05.2020 – ÇANKAYA