Hatmettiğimdir şiir günün köpüren mizacı
Halt ettiğidir zalimin köhne bir lahitte saklı
İken yalnızlığın serencamı.

Benim ben zalime kafa tutan bir başıma
Yasımda saklı olsa
Ne ki yaşımdan arda kalan sürgün
Edilmişliğim
Ve kök saldığım coğrafya.

Hem mektepliyim hem alaylı:
Var mı bana yan bakan?
Yalnızlığımın sırça köşkü
Ruhumun değildir sadece tabanları yanan
Yanan O İlahi Ateş ki:
Ruhum ne kir tutar ne kin…
Mealimse bir şiirden
Öte
Ötekileştirilen benliğime
Ödettikleri diyet
Bir diyez değil asla sessizliğim
Rabbime kulluk etmenin ta kendisi…

Anneme duyduğum hasret ve sevginin yakan kıblesi
Yankılanan iç sesim
Duyulmazlığın devamı
Kardıkça şu beyaz bakir boş sayfayı
Ve işte
Boşa düşmüşlüğün ertesi
Hoşluk bellerken hali hazırda hayatı
Demli ruhum
Densiz zikrinden isyan eden
Yalanların güzergâhı
Baş koyduğumsa doğrular ve hidayeti
Kamçılanan devasa bir sevginin eşlik eden rahmeti

Mizacım evlat
Yangınım büyük
Yargılandığım mahkeme
Oysaki şerh düşmedi henüz kader
Kederime de kefilim
Yaşadığım bu büyük ıstıraba da
Annemin sesinde ihya
Edilen yüreğimden dökülen her hece
Ve kıyıldığım kadar lime lime
İnadına bunca sevgisizliğin
Aşka biat serzenişim

Rabbime yakındır sırça köşküm
Ve sadece ve sadece annemin hatırına katlandığım
Dünyanın neminde namından ayrı düşmüş
Yalaka gölgelerin bir bir damladığı kadar
Düştükleri gözümden
Sobelendiğim her yeni gün
Sorgulandığım tarafınca zalim denen
Kâfirin münafığın tekine dahi tamah etmediğimden
Öte
Tasfiye edemesem de bunca yalanı
Taziyelerimi sunduğum çöp kokan ruhları
Tepe taklak edecek olandır illa ki Tanrı

İsyanın meşrebi
Yetmedi geniş mezhepli
Toprağa kurgulanmış tohumları
Elbet sonlandıracak da olan da yüce Rabbim
Bir künyem var ki
Bir de kırık kalbim
Kabrime sıra gelmese bile
Kafiyeler ve umut iken terakki ettiğim
Talep olduğumsa cennete
Cinnete mahal veren cehennem bekçilerine
Zırnık kelime etmezken
Meleklerim sağdıcım
Rabbimse solumda yatan aslanın
Tek muhatabı

Ben ki:
Zikrimle fikrime özdeş
Ben ki yalıtıldığım dünyada
Tek hasretini duyduğum iken güneş
Balçıkla sıvanmadığım kadar
İçim rahat varlığım bazen kalleş
Gölgelerce tarumar edilse bile
Eşlik
Eden zirveden
Esir düştüğüm hüzünden
Eşkâlimse ayan beyan
Masumiyet yüklü bir beden ve yürek

Endamlı acılarımın,
Eşrafımdan uzak kaldığımın
Yansıması
Yâdı dünümün babamın tek mirası:
Şerefli bir soy ağacı
Ve şeceremde kayıtlı
Adımla sanımla baş koyduğum hayatı
Kimse dönüştüren cehenneme
Rabbim iken tek Muhatabım
Rengim iken
Saf tuttuğu beyazlığın masum bir yansımanın
Türediğimse her gün her şiir
Tünediğimse varsın olsun kabir
Türettiğim kadar her gün şu ömür
Yakılası değil
Tapılası bir hüzün
Derdimle iştigal
Dermanı
Rabbimde saklı

Adımladığım kadar kâinatı
Tavaf ettiğim bazense diğer âlem
Rengimden ayrı düşmediğim kadar
Rakımım sadece Allah katı
Endamlı bir ruh
Esvabım yerleri süpüren yırtık kaftanımla hemhal
Aciz benliğim
Kul hakkı yemediğim kadar
Kulluğumdan taviz vermediğim
Tecrit edildiğim şu cihan
Cihadım içimde
Siperim kazılı zeminde

Ben ve makûs talihim
Ve sadece annem
Dilemması bu bitimsiz aşkın
Şükre sabra delalet
Telaşla sevdiğim nazım niyazım
Nasıl ki kayıtlı omzumda not düşen
Koruyucu meleklerimden
Payıma düşen
Öyle bir İlahi Aşk ki:
Ve kanatsız meleğim annemin bucağına ilişik
Tevazu yüklü yüreğimden dökülen her zikir her zerre
Fikrime eş

Müzmin coşkumla
Gaipten gelen sevgime denk
Devası yine yarınlarda saklı
Rabbim, Sensin Sen yarınlara ve mucizelere kadir
Ön sözüm olsa bile hüzün
Katık ettiğimdir iman gücüm
Aşkla kürediğim tünediğim
Alametifarikası yaşadığım şu ömrün…



DOST YÜREKLERİN KALEMİNDEN...


Bu kıymetli esere bir eserimden vermek istiyorum
Bastığı toprak sessizce ağlar ona.
Canlar feda oldu onun yoluna.
Yoluna sımsıkı tutun bakma ona buna.
Teraziyi şaşırmaz örnek tüm cihana.
Ayırt etmez ırkı dini sığınır kuran’a
Mücadelesiydi HAK yolu çektirmez hiç bir cefâ.
Düşünme geçmiş hatayı basar bağrına.
Sırat-ı Müstakim de bile şefaat edecek sana.

TEŞEKKÜRLER ERHAN ÇUHADAR HOCAM