Tuhaf gelecek
Biliyorum…
Hayat da deyiversem
Aynı hesaba çıkacak nasılsa
Bir sen değilsin
Başka sözlerde gözleri başkasını arayan
Bir ben değilmişim meğer
Saçlarının karasında Yusuf’a ağlayan…

Gittim, evet…
Bir beni aldım gönlüme
Gittim…
Üzerime sindi hasretler
Paçama dolandı serçe gözlerinden
Nazar aldığım gurbet…
Bu yıl…
Göçen yalnız kuşlar değildi
Serçeler…
Seyir etti gidişimi ardımdan

Yalnızlık…
Üşütüyor ağustos sıcağında
Ölüm gibi sarıyor usulca
Ellerim ısınmıyor
Bildik bakışlar ısıtmıyor dudaklarımı
Yalnızlık…
Ağır aksak koyuyor adama
Bir ağlayan ben oluyorum
Silmiyor karanlık camekânlar gözlerimi
Perilerin bile bacası tütüyor bu şehirde
Yağmurlar hep üzerime üzerime
Yüzüme vuruyor yaşlarını

Biliyorum Yusuf, biliyorsun…
Yokluk yalnızlıkla ahbap olunca
Kış tez iner ovaya
Cemreler oyuna dalmış
Tutan olmaz yüreğimden
Düşmeden yaza erersem
Ergen bir güneşin altında
Yine üzüme durur kara bağlarım…

Yusuf,
Yaşar’ı sormamışsın…
Şarap kokuyor bu ara nefesi
Uzak derin bir şaşkınlık gözlerinde
Gönül koymuyor şuna buna

Gönül...
Gönlüne bile aldırmıyor giderken ardından
Gamsız Yaşar... Sanma ki yanmıyor
Uzun hikaye sol avucunun yazgısı
Aldırma...
Dedi ki...
Öpüyormuş alnının çatından
Bu hasretlik akşamında…

asran.............