işte bu bizim hikayemiz
nerede başlamıştı
nerede bitmişti
hiç bilemediğim
başlarken çoçuk gülüşlerini
bırakmıştın dizlerime
tohum gülüşler elbisemde
yürüdüler , gıdıkladılar
dudaktan düşen
öfkemi aldılar
benden
tutuk gülümsemem
çizgilerini aştı
kahkahaları serdi
hoyratça
gün koştu gülücük taştı
gün düş’tü ağlamak düştü
gün gel’di ses sustu
sustum
sustun
biz
nerede başladık
neye güldük
neden ağladık
niçin sustuk
söylenmemiş sözlerim var
aklıma paldır küldür düşüşlerin var
tutup bırakamadığım
sensiz atamadığım
gülüşlerim var
tütüp tütüp tütüne sardığım
özlemlerim var
akıp akıp durmayan söz dinlemez
yüreğim var
işte bu bizim hikayemiz
ne deniyordu
gülünce arkadaş
ağlayınca dost
susunca aşk
“ özledim “
adı her ne haltsa
arkadaş,dost,aşk
ben
“ yar’ım “
derim
sen ne anlarsan...
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz