Peron, peron vagondur gözlerim
diyarı masal, hazzı aşk tadında,
göğe uzanan rayların huzurunda
geçiyorum biz gerçeğinin kalbinden
özlem karanlığım göz kırpıyor sanki
akıntılanıyor bakışlarım, dokunuşlarım
öpüştüğümüz yakamozların koynunda..
savruluyorken saçlarım yosun kokusunda
zamanı, zamana sessizce fırlatıp ant içiyorum,
susuz içiyorum an’ı ebediyen göğsünden

ellerim,
ellerim ki dokunurken karanlığın sırtına
geçiyorum aşkla, tutkuyla geçemeden bizden
geçiyorum sevgili gün öncesinden biz güncesine

mevsim kış ya hani, hani soğuk, hani ayaz ya
çiçekleniriz biz sıcağımızda soluklanan nefesimizle
çiçekleniriz bir bankın gülümseyen ahşap yüzünde
nasıl bir bağ, dört mevsim baharız, bahçeyiz ki
doyumsuzluktur hazzımız, salkımlandıkça ruhumuz

her an’ımın, her kalp atışımın sesinde, ritminde
öyle güzel seviyor, öyle güzel özlüyorum ki seni
vurgundur yüreğim, yüreğine erim, eşim, güzel yârim...

~°~
~°~
~°~