Mahkumum ben günah zindanlarında
Özgürlüğe susamışım vay bana...
Tükenmişim mal mülk sevdalarında
Ölü gibi yaşamışım vay bana...

İnancıma vurulan darbeleri
Okşama sanmışım ben silleleri
Âlemlere rahmet olan lideri
Putlar kadar saymamışım vay bana...

Dinimize küfreden soysuzların
İnsanlıktan uzak namussuzların
Bir kemik uğruna imansızların
Kapısında havlamışım vay bana...

Gururumun uçurup kellesini
Kaldırıp atmışım ar perdesini
Hekim diye derdimin çaresini
Hastalarda aramışım vay bana...

Nerde acı, nerde zûlüm orda ben
Yol olmuşum, yolsuzlara çiğnenen
Kol kırıldı, saklamaz sırrını yen
Altın idim, pul olmuşum vay bana...

Nûrfânî’yim, süründüm dizin dizin
Elinde oyuncak oldum dinsizin
Giderken içinde beyaz bir bezin
Ölümümle uyanmışım oyy bana....

15/Şubat/1999.

Görsel alıntıdır.