Kime ne zararı var
Birlikte yaşamanın
Çıkarmalı tadı o anın
Hayalimde ki adanın
İnsanları ölçe ölçe
Kime ne zararı var
En büyük kusurlarımı
Buldum müsamahasızlıklarımda
İzleri kaldı acının şakaklarımda
İstanbul Üniversitesi kapısında
Mahçup ve sevecence
Yaktım bir cigara
Varmak için çağa
Yıl 1984, aylardan eylül
Vardım İstanbul’a
Bir ada çayı,
Bir kağıt oyunu
Aştı boyumu
Rüzgarlı günü bitirirken
Yatağıma uzandım yeni doğmuşçasına
Yaşama çabasıyla
Kime ne zararı var
Günahsız hatıralarımı
Sırtımda taşırım kova kova
İyileri, kahramanları,
Namusluları, hak yemezleri
Taşırım omuzumda
Kime ne zararı var
Bunların sana
Alın teriyle tabiiattan kavga
Ekmeğinı çıkararak yaşıyorsan
Dostlukla
Birbirlerine fedakarlıklar ederek
Yaşayanları seyrederken duyduğum hazla
Kucaklarım seni dostça
Kime ne zararı var
Rüyasız bir uykuyla
Uyanmanın sabahlara …
Rüzgarla, yağmurla
Camları buğulu kıraathanelerin kapısında
Elleri nasırlı, güneş yanığı yüzlerin
Sıcaklığında
Durmanın, kime ne zararı var
Bugünü de bir artı saydım
Kendi adıma
Daha doğrusu
Açarak kollarımı,
Bir kötülük işlemeden günahlara
İnsanların arasında
Seyirci sıfatıyla
Bu şiir armağan olsun
Bütün dostlarıma
Kime ne zararı var
Ağlayışımın, acıları ruhumdaysa
Seyirci sıfatıyla …
Seyirci sıfatıyla …

Insan Sifatyla Hasan Hüseyin Arslan - Frankfurt am Main, den 16/ 17.04.2024