ÇOCUKLARIN GÖZLERİ NEDEN HÜZÜNLÜ ?

"Bugün bayram erken kalkın çocuklar..."
Erken kalkalım da, nereye çıkalım? Beton yığınları arasında kaybolduk efendiler, kaybolduk...

Çocukların gözlerindeki ışık sönmüş, feri kesilmiş...
Sevgisiz bir dünyanın yükü omuzlarına çökmüş...

Yarına dair umutlar karanlığın içine hapsolmuş, dar girdaplar içine gizlenmiş...

Mutluluğa dair meşale yakacak, mavi bir dünyanın düşünden uyanmış çocuklar...

Ah çocuklar ah!
Bayramı yarım-yamalak, yarı aç yarı tok yaşayan gururlu çocuklar, size de iyi bayramlar diliyorum ve yutkunuyorum!

Bayram-mış...
Sanki çocuklar mutlu! Sanki kutlamaya değer bir dünyada yaşıyoruz...
Sanki savaşlar, zulümler hiç yaşanmıyormuş gibi...

Kurban edilmişse insanlar, bitki, hayvan, insan demeden bayram mutluluğu veriyorsa zulümler, ben bayram kutlamıyorum.

Çocukların gözyaşı döktüğü, öldürüldüğü, tacize uğradığı bir dünyada ben bayram kutlamıyorum.

Açlık ve sefalet çeken, çöplerden ekmek toplayan, üzerine yeni bir giysi alamayan insanların yaşadığı bir dünyada ben bayram kutlamıyorum.

Adalet, hak hukukun olmadığı, zulümlerin yaşandığı, kavgaların, savaşların olduğu bir dünyada ben bayram kutlamıyorum.

Siz hangi çocuk bayramını kutluyor sunuz?
Tacize uğrayan çocukların bayramını mı?
Açlıktan ölen çocukların bayramını mı?
Hırsızlık ve dolandırıcılık yapmaya mecbur bırakılan çocukların bayramını mı?
Madde bağımlısı olup, ölen çocukların bayramını mı?

Babası yaşında, dedesi yaşında biriyle evlendirilen çocuk gelinlerin bayramını mı?

Yoksa sokakları kendilerine mesken edinmiş, yersiz yurtsuz kışları üzerine giyinmiş sokak çocukların bayramını mı kutluyor sunuz?

Bayram, tüm dünya çocukları, eşit şartlarda yaşadığında, mutlu olduğunda kutlanır.

Onca çocuk öldürülürken, onca çocuk gelin edilirken, onca çocuğa tacize uğrarken, kutlanan bayramlar yasa boğar beni...

Çocukları bile ikiye böldünüz; yarısı ölüm kuşatması altındayken, yarısı bayram kutlamasında...

Benim yaşadığım cografyada çocuklar üşür; çocukların ütüşüdüğü bir ülkede bayramlar kutlanmaz efendiler...

Benim yaşadığım cografya da çocuk cesetleri ateşe verilir, yakılır. Bu acıyı bilip de bayram kutlanabilir mi hiç?

Kimi bayram şekeriyle tatlanırken, kimi acıyla bilenen bıçakla kurban kesiliyor...

Acıya, zulme, yolsuzluğa, yoksulluğa, haksızlığa ve adaletsizliğe susanlar; kurban keserek bayram kutlayamaz.

Insan kıyımı, hayvan kıyımı, bitki kıyımı yapılan bir dünya da kurban kesimi neyin affettiricisi ve ya neyin kutlaması sayılıyor anlamak öyle zor ki...

Tüm dünyada eşit yaşamalılar çocuklar. Eğer mutsuz olursa çocuklar, hiç bir bayram, bayram tadı vermez.
Tüm bayramlar ve mutluluklar sahte gelir...

Bugün bayram demekle bayram olmuyor
Yaşamı bayrama çevirmekle bayram olur...

İnsanlığın temelini sevgiyle atmak, tüm dünyayı güzelleştirir...

İnsan, bayramlık değil kurbanlık sanki ...
Yine de umut ekmek ve yaşanır bir dünya için, evrene iyi enerjimizi yaymak gerek.

Etrafınızdaki herkese, tebessüm edin, onlara sıkıca sarılın ve onların gözlerinin içine bakarak, "Seni seviyorum" deyin...

Çocukların yüzlerinden okunan masumiyet ve dillerinden dökülen umut gibi, içten sevgi gibi geçsin bayramlar...

Tüm dünya insanıyla eşit şartlarda yaşamak dileğiyle... Bayram tadında bir hayat dileğiyle...
Bayramınız Kutlu Olsun....
Derya Avşar