Allah’ım!
Darıldım, sana geldim
Kırıldım, sana geldim
Yoruldum, sana geldim.
Yıkıldım, dağıldım,
Savruldum sana geldim.
Hiç geri çevirmedin,
Yeter kulum demedin,
Ben istedim sen verdin.
Vurmadın yüzüme günahlarımı,
Namazsız, secdesiz sabahlarımı
Düştükçe, düzelttin hatalarımı,
Rahmetinle sardın yaralarımı
Allah’ım kabul et, şu son duamı.! 🤲

Herkes bıraktığında, ne olur sen bırakma!
Cehenneme razıyım, ama gadapla bakma.

Ben çok âciz bir kulum, düşerim her adımda
Eşiğinde yatayım, koyma beni yadında.

Şeytan setler çekse de, seninle aramıza
Kusurum çok olsada, sana şirk koşmam, hâzâ.

Ne büyük bir şereftir, kul ve müslüman olmak
Allah’ım nasip eyle! Râhmetinde boğulmak....

Sana açılan eller, bilirim boş çevrilmez
Temeli imân olan gönüldağı devrilmez...

Dertlerimi anlatır ağlarım, "medet" derim
Senden başka kapıya çekinerek giderim.

Öyle hoş ki Allah’ım! Duâ ile konuşmak
Kıyamlarda, secdede sahibimle buluşmak...

Senden gelen her cefa, çileye hamd’ederim
Mihman olduğum handan kul olarak giderim...

Rabb’im, son nefesimde, imân ile al canım
Cehennem nâr’ı yakmaz, yoldaş ise imânım...

Yoktan var ettin beni, yokluğunla sınama
Kulum diyerek yatır, beni toprak anama...

Nûriye Akyol

Görsel alıntıdır.