Sevgi arayan bir çocuk
Parmaklarına bulaşmış
Hayatın kirli izleri
Üzerinde yırtık bir pantolon
Cepleri astarı dışarıda
Zaten cebinde para yok
Dudaklar soğuktan morarmış
Tutunacak bir elin yok
Gelmekte olan
Bir bayram sabahı
Herkes mutluluk içinde olacak
Bu çocuğun suçu ne
Parçalanmış yırtık bir ayakkabı
Ayakları mutluluk dilenmekte
Ve adımları ezilmekte
Darmadağın saçları
Uykusuzluk çeken gözleri
Yine de bir ışık var içinde
Isıtmayan ama alev alev

Ey istanbul
Bir bu çocuk mu çok geldi sana
Gün ışığına kadar
Eğlenen insanlarına
Bir bu çocuk mu fazla sokaklarına
Yine de bozmamış yüreğini
Çalmamış çırpmamış
Aç kalmamak uğruna
Kağıt mendil satmakta
Her çocuğun hakkı değil mi
Bu bayram sabahında
El öpüp şeker toplamak
Üstü başı tertemiz
Lekesiz bir saadet

Bu çocuk muhtaç sevgiye
Muhtaç kalmasın,sana bana
Yalnız değilsin çocuk
Melek kadar masum bakışların
Ağlamasın güzel çocuk
Çığlık dolmasın yüreğin
Özgür olsun ömrüm
Burası istanbul
Tehlikelidir arka sokakları
Tek başına ayakta kalamazsın

Haydi,tut ellerimden
Yaşama sevinci olsun gözlerinde.
Soluğunu hissetmeliyim üşüdüğüde
Bir yaşam melodisi
Çınlamalı kulaklarıda
Hissetmelisin yüreğinde
Sıkı tutun bırakma kendini
Zalim olmasın ruhun
Teslim olmamalısın
Kalbimin en ücralarından
Sesin duyulana kadar
Haykırmalısın varlığını
Zıvanadan çıkmış
Kıymet bilmeyen İNSANLIĞA
YEŞİLIRMAK