NENE HATUN DİYOR Kİ:
Ben Erzurumlu vatan sevdalısı Nene Hatunum
93 harbinde Rus işgaline askerimle karşı durdum
Üç aylık bebeğimi evde bırakıp koştum cepheye
Aziziye taburunda taşlarla soplarla ön safta koştum
Vatan delisi oldum, “üçüncü ordunun nenesi” dediler adıma
Vatana sevdalı yüreklerle yürüdük şehadet aşkıyla
Kimi sabah şehit oldu kimi öğlen deminde
Kimi su taşıdı cepheye, kimin de ekmek çıkını
Kimi hemşire oldu, yaralı askerlere baktı
Çoluk-çocuk, genç-ihtiyar bir seferberlik başlatıldı
Ok yaydan fırlar gibi vatan için birlikler kuruldu
Yokluk yorganı sırtımızdaydı lakin vatan bize muhtaçtı
Mehmetçiğin matarasına su, tabağına çorba, ayağına çorap lazımdı
Ya da ona mevzi hazırlayacak, kurşun atacak nefer arandı
Biz varız ya! Geldik buradayız ölmedik daha!
İlahi bir aşkla çalıştık: Vatan kurbanım sana…
Bir karışına dahi işgalci Rus ordusu girmemeli!
Seni bizden başka gözler görüp kalbinde mevzi edinmemeli!
Gönlümüz kabardı, vatana sevdamızın ölçüsü analığımızı da geçti
Gider mi kervan anasız hiç? Vatana minnet borcu ödenmez!
Asla yüzümüz gülmez, dolup dolup boşalırken onun masum gözleri!
Kükredik! Allahu Ekber nidalarıyla titrettik yeri göğü …
Kanımız süzüldü aziz toprağa, tırpanlara, kazmalara sarıldık!
Destan yazdı Mehmetler istiklâl uğruna yiğitçe vuruşarak!
Kimi nişanlıydı on sekizinde, kimi de evli hasret bebesine
Topyekün karşı durduk düşmana sert bir tokat vurduk
Size özgür bir vatan bırakmak için omuz omuza durduk
Kurşunlar yağarken üstümüze bırakmadık sancağı yerde..
Yandık, kavrulduk bu aşk için kül olduk
Şimdi siz bizden devraldınız bayrağı… size gönül bağladık
Emaneti koruyun bilin kadrini bu toprakların, al kanlarla suladık…al kanlarla suladık…
Ayşe Ciplioğlu Kaş