Çorak toprağa serpilmiş duygularımın kahramanı,
Vurma dizini boşuna,
Kapılma güzelliğinin telaşına,
Gitmediysem hoşuna,bırak hayatı akışına.
Zira ben ne senin nuri cemaline, ne de kaşına gözüne baktım.
Gönlümün razı geldiğine baktım,
Hangi tarafa çağladıysa o yana aktım.
Gönül dergahımı açtım,
Bu konuda günahsız ve paktım.
İçim alev alev yansada vicdanen rahatım,
Ben ne sana ihanet ettim ne de duygularımı senin gibi ucuza sattım.
Yanılmışım duygularıma,
Yenik düşmüşüm.
Ben saf duygular beslerken,
Ne kadar da körmüşüm.
Coğrafyanın zemheri kışında baharın geleceğini sanmışım,
Körü körüne kapkaranlık yol yürümüşüm.
Oysa baharı getirecek Nevroz bakışlarını aydınlık sanmışım.
Zira Nevroz sadece mevsimlere özgüymüş,
Ve ondandır ki sana ey Nevruz bakıştım demişim.
Gözlerimin içindeki ülkemsin,
Her sokağın ayrı bir devrim,
Her coğrafyanın ayrı bir güzelliği var ama,
Senin yüreğini Vatan bildim.
Sevdam dalgalandıkça her karış toprağında
Özgürlük bana zul gelir,
Çünkü tutsaklığa alışığım sende.
Tutsak kaldığım sürece hürüm,
Azat ettiğin an nevruz ateşi misali kül olmaya meyilli korum...

Kadir TURGUT