Tanıyın burayı gelip geçenler,
Merminin mermiyi vurduğu yerdir.
Çanakkale geçilmez diyenlerin,
Sıra dağlar gibi durduğu yerdir.

Hepsi birleşmişti bütün ummanın,
Ordusu toplandı koca dünyanın,
Zaferler bekleyen tatlı rüyanın,
Korku kabusuna döndüğü yerdir.

Seyit onbaşının top mermisini,
Kaldırıp düşmana attığı yerdir.
Zırhlı gemilerin sandal misali,
Boğaz sularında battığı yerdir.

Bir takım askerle Yahya Çavuş’un,
Düşman orduları tuttuğu yerdir.
Yüzbinlerce canın vatan uğruna,
Vatan toprağına düştüğü yerdir.

Kahramanlarıyla yiğit Nusret’in,
Boğaza mayınlar döktüğü yerdir.
Türk’ün ruhundaki özgür fıtratın,
Şahlanıp ayağa kalktığı yerdir.

Gözünü kırpmadan bütün alayın,
Şehadete doğru koştuğu yerdir.
Türk’ün yenmek için makus talihi,
Çağlayanlar gibi coştuğu yerdir.

Mustafa Kemal’in Conkbayırı’nda,
Göğsüne şarapnel değdiği yerdir.
Zaferi düşleyen mağrur ordunun,
Mehmetçiğe boyun eğdiği yerdir.

Ölmeyi emretti Gazi komutan,
Düşmanları attı her seferinde,
Yüce dağlar gibi her neferinde,
Mangal gibi yüreğin attığı yerdir.

Toplanıp saldıran gafil ordunun,
Ardına bakmadan kaçtığı yerdir.
Her karış toprağa birkaç bedenin,
On beşli yaşlarda düştüğü yerdir.

Vatan için yandı buradan ateş,
Özgürlüğe doğdu buradan güneş,
Yan yana yatıyor hepsi bir kardeş,
Birliğin zafere gittiği yerdir.

A. Kadir YALDIZKAYA