Şehit kanlarıyla yoğruldu toprak
Hala barut kokan yer Çanakkale.
Kuruyan dalından yeşerdi yaprak
İzinsiz geçilmez der Çanakkale.

Yiğitler gidiyor düşmana karşı
Mehmedin nidası kaplıyor arşı
Her şeye tanıktır aynalı çarşı
Sevgin yüreklerde kor Çanakkale.

Gencecik bedende koca yürekler
inancın gücünü bükmez bilekler
Şehadet olurken bütün dilekler
Vatan gönüllerde har Çanakkale.

Yahya çavuş sahilleri tarıyor
Seyit mermisini topa sürüyor
Zırhlı gemileri bir, bir vuruyor
Boğazını geçmek zor Çanakkale.

Nusret’im gizlice mayın döküyor
Karanlık gecede şafak söküyor
Bağımsızlık aşkı yürek yakıyor
Özgürlük kalpteki yar Çanakkale.

Ölüme koşarken koca bir alay
Sanki savaşmıyor çekiyor halay
Vatana can vermek sıradan olay
Düşmanına dünya dar Çanakkale.

Atam emrederken ona ölmeyi
Biran düşünmedi geri dönmeyi
Aht eyledi göz dikeni yenmeyi
Mehmedi cephede gör Çanakkale.

İngiliz Fransız birleşip gelmiş
Türklerin gücünü hafife almış
Zaferi umarken yenilen olmuş
Belli ki gözleri kör Çanakkale.

Düşmanın üstüne sel gibi aktık
Düşüyor sandılar ayağa kalktık
Sonunda hepsini denize döktük
Sesimiz çıkıyor gür Çanakkale.

Bayrağa rengini veriyor kanı
Unutma gençliğim atanı tanı
Silinmez tarihe kazınan şanı
Milletim seninle hür Çanakkale.

A. Kadir YALDIZKAYA