Adım insan
Ben bir hiçtim
Yokluktan varlığa geldim
Kendimi bildim
Alemi bildim
Benlik hırkası giydim
Dünyayı kendime dost edindim
Gerçek yerine yalana kandım
Hep var olduğuma inandım
Sebepleri görmezden geldim
Yolun eğrisine doğrusuna aldırış etmedim

Adım insan
Benlik yükünü aşamadım
Ülfet perdesini geçemedim
Boyum ne dağlara uzandı
Nede bir karış yer edindim
Acaba düşünebildiğim için mi
Yoksa
İnandığım için mi
Bu isme sahibim
Anlamadım
Beni seçip yaradanı yeterince tefekkür edemedim

Malı serveti biriktirdim
Kendime bunu bereket bildim
Cimrilik hırkasını giyindim
Elimi birgün vermeye götürmedim

Suları kana kana içtim
Sebzeyi meyvayı seçe seçe yedim
Etrafımda bir aç varmı gözetmedim
Verene biran bile şükretmedim

Adım insan
Namaza spor dedim
Orucu diyet saydım
Haccı gezmek bildim
Zekatı israf gördüm
Müslümanım demekten utanmadım

Kalp dedim kırmaktan çekinmedim
Toprağı çiğnedim düşünmedim
Ayrım yapmaktan geri durmadım
Menfaati kendime dost bildim

Adım insan
Ben bir hiçtim
Yokluktan varlığa geldim
Kendime geldim
Benlik hırkasını çıkardım
Rabbim sana yöneldim
Kapına geldim