Edep ile başladık söze dahi ilk önce
Kırmadık
gönülleri bina ettik halince
Destur deyip de girdik kutlu handan içeri
Handa bir han daha var han içinde içeri
Vakitsiz esen rüzgar döktü başak taneyi
Savurdu yere göğe buğday tanesi gibi
Aşka yolum düşürdüm sonrasında şaşırdım
Düştüm derya denize bak onu da taşırdım
Yâr nuruna mest olup pervanesi de oldum
Anda düştüm içine yanıp yanıp kül oldum
Yârin ardına düştüm peşinden yetişmeye
Sırrına erecektim gün dönmese
geceye
Erdiğimde
geceye omuz verdim
heceye
Hece bana düşmandır hep yâre yazdım di
O yâr ki gölgesi de nimettir sevdiğine
Bayram yeri kurulur o yârin geldiğine
Ah bu
aşk dedikleri çoğu
hüzün hissesi
Vuslata ermeyenin kesilir yâr nefesi
Her kim demiş ise de
aşk beladır ve ardır
Ona yolu düşmeyen bilin ki zarardadır
Ah bu kaçışlarınla nereyedir bu varış
Vuslat ise menzilin ne güzeldir bu yarış
Aşk bu
aşk dedikleri kor ateşte bir nardır
Onu bilenler bilir bilmeyen ziyandadır
Söyleyin nazlı yâre sebebim aşikârdır
Bu
sevdalık ömrüme gâhı zâr, gâhı kârdır
Aşk’la...
Ahmet ŞAHİN