Gençliğimde ramazanlar ne kadar hoş geçerdi
Rabbim rahmet kapısını sonuna dek açardı.

Bayramları ramazan’dan bir gün önce yaşardık
Sevgiliye kavuşmanın hazzı ile coşardık.

Sanki Resul misafirdi bir ay boyunca bize
Bizler onun ashabıydık otururduk diz dize.

İbadet ile geçerdi ol mübarek geceler
Yalnız hakkı anlatırdı kelimeler, heceler.

İnsanla dolup taşardı bütün camilerimiz Sevinçten ağlar gibiydi kutsal mabedlerimiz.

Bambaşka bir çoşku ile beklenirdi Kadirler
Günahlardan arınırdı, en günahkar müminler.

İşte böyle dolu idi, her dakika,her saat Ramazan bittiği anda dağılırdı cemaat.

Yine böyle ramazanlar hiçbir şey değişmedi
On bir ay boyunca mü’min camiyle görüşmedi.

Bir de davulcumuz vardı sahur vakti gelirdi
Ey Müslüman! en kötü şey gaflet uykusu derdi.

Deli zannederdik onu, meğerse veli imiş
Şu beş kuruşluk aklımız ondan çok geri imiş.

Gaflet uykusu ne demek, bir türlü anlamadık
Akşam oldu, güneş battı biz hala uyanmadık.

Yıllar yarışma halinde hiç durmadan koşuyor
Mü’minler islamiyeti hala bir ay yaşıyor.

Kullarım uyansın diye Rabb’im veriyor ceza
Müslüman, müslüman olsa şeytan gelirdi dize.

Uyan artık, kendine gel, ey son yolun yolcusu!
Yoksa cehennemde biter, birgün gaflet uykusu.

Nûriye Akyol

Görsel alıntıdır