Sardı yine misk’i amber kokusu
Açtı on bir ayın gülü ramazan.
Örttü kâinatı nûr’dan dokusu
Af ve mağfiretin yolu ramazan.

Kalpleri çevreler mânevî duvar
Gönülleri kevser suyunda ovar
Kötülük düşmanı bir günahsavar
Her anı rahmetle dolu ramazan.

Cennet talanı var, duyanlar gelsin
Namazlar, oruçlar, Kur’an’lar gelsin
Olan olmayanı arayıp bulsun
Müslümanın veren eli ramazan...

Açlıktan sararıp, solar gül yüzü
İbadet sayılır gece, gündüzü
İftar vakti geçer Mevlâ’ya nazı
Râhmet ile yıkar kulu ramazan.

Teravih kalpleri salar sürûr’a
Sahurda haneler bürünür nûr’a
Yıkanır gönüller, ak olur kara
Manevi iklimin yeli ramazan.

Meleklerle sarmaş dolaş fanîler
Cemaatle cennet olur camiiler
Hasretle kavuşur güle bülbüller
Vaha’ya çevirir çölü ramazan.

Melâike "amin" der tövbemize
Şeytanlar bağlanır, gelirler dize
Cennetten uzanır üzerimize
Tuğba ağacının dalı ramazan.

Özünü Kevser’den alan bir pınar
Her damlası ayrı bir şifa sunar
Mümin’in gönlünde büyüyen çınar
Rahmet sofrasının balı ramazan.

Aydınlatır gözü, gönlü, çerağı
Şeytan toplar gider, tası tarağı
Dünya sevgisinin mola durağı
Huzurun ilahi dili ramazan.

Oruç tutar çocuk, sabrı öğrenir
İftar ettiğinde şükrü öğrenir
Sâlâtı, selâmı, zikri öğrenir
İlkokulun fıkıh dalı ramazan.

Kadir gecesidir geceler şahı
Kul temize çıkar, onun sabahı
Affa uğramayan tek şey kul âhı
Kıymetini bilmez ölü ramazan.

Dünya gurbet bize, ahiret sıla
Sınav diye vermiş, yaradan kula
Ol mübârek ayda, testimiz dola
Dünyada cennetin kolu ramazan....

Nuriye Akyol.
15/Nisan/2021