Zor günümü paylaşan, acım olsa yanımda,
Durur yürek sevdası, yâr’dır kadınlarımız.
İlahi cennet ehli saymış merhem canımda,
Gönlümüze taht kurmuş, vardır kadınlarımız.

Doğduktan ölene dek hep cefa çektirmişiz,
Büyüyünce kötülük edip kan döktürmüşüz,
Erkeklik taslayarak sokakta öldürmüşüz,
Biz insanlık ayıbı, nardır kadınlarımız.

Evladı hasta olsa kirpik yummadan bekler,
Hayırsız çıksa evlat, boşa gider emekler,
Her kadın bir namustur, dil uzatsa şebekler,
Kesmeli o dilleri, ardır kadınlarımız.

Sabah erken uyanır bölünür birkaç yere,
Baba, çocuk kahrını çeker koşar işlere,
Evladın derdi ile dertlenir de bin kere,
Yine of bile demez, şir’dir kadınlarımız.

Narin çiçektir onlar, ilim, irfan onlarda,
Her dem saygı görmüşler, Oğuzlarda, Hunlarda,
Türklerde töre böyle, kadın hatun canlarda,
Vatan millet aşkıyla kordur kadınlarımız.

Köyde tarla işinde, şehirde bakkal, manav,
Asil kadın kir tutmaz yiğitçe verir sınav,
Ekmek için yorulur, sanma beklenilen av,
Anne, baba, bacı, yâr, sırdır kadınlarımız.

Kederli olduğu gün çekilir bir köşeye,
Atar içine derdi, uzak kalır neşeye,
Emircan, ağlar bazen, baş koyunca döşeye,
Yastığı bir taş olur, zordur kadınlarımız.
7.3.2021 Emir Şıktaş
Kirpik vurmamak; Uyumamak, şebek; maymun cinsi