Alevdir unutulmak güçlü benliği yakar.
Kavurur ciğerleri damarlarından akar.
Küllerini savurur sonra kan ile yıkar.
Zamana bırakılsa sanma diner acısı,
Hiçbir ilaç kâr etmez bu bir gönül sancısı.

Açmaz olur dalında, tomurcuk kızıl güller.
Güneş yüzüne hasret, susan onca bülbüller.
Artık dilsiz dudaksız, yıkılan tüm gönüller.
Derman bulamaz mirim, ne kahin ne falcısı,
Hiçbir ilaç kâr etmez, bu bir gönül sancısı.

Yakıp gider ne varsa, ne yoksa aşka dair.
Gelmez o güzel yıllar, gençlik tende misafir.
Şimdi bomboş geliyor, bana kocaman şehir.
Ardı ardına gelir, depremler ve artcısı,
Hiçbir ilaç kâr etmez, bu bir gönül sancısı.

Son bir dilekçe verip, bıraktım öylesine.
Unuttum gidenleri, sarıldım bak esine.
Adaletsiz dünyanın alıştık sillesine.
Vermiyor gūven bile, ne hakim ne savcısı,
Hiçbir ilaç kâr etmez, bu bir gönül sancısı.

Bir yaprak daha düşer, unutunca derinden.
Serin rüzgârlar eser, ruhumun her yerinden.
Gelip haber sorarlar, ölünden ve dirinden.
Islatmaz yüreğimi, ne yağmur ne kırcısı;
Hiçbir ilaç kâr etmez, bu bir gönül sancısı.
Selma Çanakçıoğlu 5 Eylül 2020