Vebal, nasıl kurtulurum senden;
Ne, nasıl olur diye düşünmekten,
Tüm yükü omuzumda bilmekten,
Hep kaygılanırım neden bilmem.

Derya içredür deryayı bilmezler,
Olup bitenleri neden görmezler,
Kulaklar tıkalı, sesimi duymazlar,
Görür kaygılanırım neden bilmem.

Bol mu geldi bu elbise bedene,
Anlatamam el yordamı gidene,
Kuytu köşelerde gıybet edene,
Nasıl söylenir, anlar mı bilmem.

Başlar havada, ayak yer görmez,
Kimi keyifli, kiminin acısı dinmez,
Umarım her daim umutlar sönmez,
Kaygılanır dururum neden bilmem.

At gözlügü ile güzel görenden,
Her şey iyi, heybe dolu diyenden.
Böyle insanlara paye verenden,
Hep kaygı duyarım neden bilmem.

Bazen derim; kimsin, senin neyine,
Yol belli, yolcu belli bakar keyfine,
Hiç kafa yormazlar senin derdine,
Yine de kaygılanırım neden bilmem.

Yıllarımı verdim, geçtim kendimden,
Uykularım kaçtı, öldüm derdimden
Şimdi bütün vebali attım üstümden,
Kuş gibi hafifledim neden bilmem.

MehmetAkpınar
Mut, 250224