Vefa sokağından geçtim dün,
Gözü yaşlı, hüzünlü.
Ne anılar yaşandı gün gün,
Kimler üzüldü, kimin kırıldı gönlü

Nice sevdalar derinlere gömüldü,
O mevsimlik değil, sanki bir ömürdü.
Kimler ağladı, kimler sefasını sürdü,
Bilinmez kimler yasa büründü...

Biri vardı; ufuktan ayrılmadı gözleri,
Bir yutkunuş, bir fısıltı idi sözleri,
Ak düşmüş saçlarına, buğulu gözleri,
Yuzünde geziniyor gibiydi gizleri.

Düne mi, yarına mı ağlar bilinmez,
Bugünden çok uzaktı halleri.
Öyle anıları vardı ki asla silinmez,
Uzadıķça uzar gider hayalleri.

Derin bir ah yükseldi içinden,
Öfke mi, nefret mi, pişmanlık mı neden?
Sonra sakinleşti kendiliğinden,
Güne döndü, vazgeçmedi kendinden.

Hayat bu, neler olurdu neler,
Bilinmez sırlar, çözülmez bilmeceler,
Öyle geçer gider gündüzler, geceler,
Kimbilir bir gün gerçek olur hayaller.

MehmetAkpınar
Mut, 180424