AŞKA AŞIK VEYSELİM
ÂŞKA AŞIK VEYSELİM
Acıyla yoğrulmuş, geçen bir ömür Gönüle kimbilir , ne ilham verir Vurdukça teline, duygular yürür Gözlerden gönüle, düşer veyselim Viran oldun, dünyanın yeis’inden Uzun ince bir melodi hissinden Nağme nağme vuran, sazın sesinden Ozanlara rehber, pirsin Veyselim Şarkışlanın, Sivrialan köyünden Dosta Aşık hasret çeken huyundan Her zerrede acı var duyusundan Yarenliğin bitmez kalpte Veyselim Vuslat bitti hakka, kavuşmak varmış Sözün diyardan diyara uzarmış Görmeyen Gözlerde, hüner yaşarmış Sevda ikliminde, coştun Veyselim Sivas ili aşıklar diyarına Çiçek konmuş, ışığının zârına Kelamın bugünden, akar yarına Unutulmaz yere vardın Veyselim Felek vurdu ilden ile dolaştın Yüreğinden gelen, duyguyla taştın Dostun meclisinde sivrilen baştın Hürmet ile geçti ömrün Veyselim Dirlik düzen nasihatin bizlere Birliğimiz destan olur bizare Kardeşliktir bize katan değere Sahip çıkın deyip göçtün Veyselim Bunca çile, bunca emek, birikti Sebep arar isen, kalbin kırıktı Kimi zaman boğazda hıçkırıktı Nasibin peşinden koştu Veyselim Dost aradın bulamadın dünyada Karatoprak daha dost’tu riyadan Cenetiyle müĵdelesin yaradan Gerisi hep yalan dolan Veyselim Aşka aşık bir gariptin kendince Bitiverdi yolun uzun ve ince Ölümsüzdur her insan sevilince Dost dediğin adın kaldı Veyselim Ecir Demirkıran şiiri |