BENİ ZEMHERİ KARANLIĞININ KIYISINDA BIRAKMA

Beni zemheri karanlığının kıyısında bırakma
Sanmaki melankolik bir ayrılık benimkisi
Gecenin  en ıssız  anında
Yıldızların kayıp kaybulduğu vakitteyim
Bir  sarhoş narasının yırtık çığlığında
dur diye seslenen yanlızlığıma
gözlerimden  dökülen keder isyanındayım.

Sanmaki  çılgınlığım  depreşir duygularımda
Belliki bu diyardan göçüyor tüm anılarım
Bırak beni gönlümdeki hançer ile öleyim
yalın ayak koşuyor umutlarım peşinden
Çaresiz isyanıma kelepçe vursunlar
Ferman padişahın denilen yerdeyim
Şah damarından assınlar beni
İtiraz edersem namerdim

Ben.. . Halden anlar dedikçe
Günahlarını ifrit kızıl gözlerinden  okuyorsun
Dökük  bir duvar  dibindeyim
kaybolan yıllarımın yıkıntısı var üstümde
Seni göz yaşımla anlatsam diyorum
Derdime ortak kalemim isyana gelir
Bunu biliyorsun

Seni kaybetmenin ne denli zor olduğunu biliyorum
Ve seni sonsuzluğa mahkum edip terkediyorım...
Ya umutlarımı geri ver
Yada ayrıl git bendem.
Sonsuzluğa seninle gitmedimki
Seninle  döneyim
Anı defterimden silinme ayrımındasın
Hala gözlerinin sönük bakışlarında
Yolumu gözlediğini biliyorum
Yolun son durağındayım
Artık git sen diyorum......

Serzeniş şiirler