Sevgili Ecir Demirkıran üstadım öncelikle hasbihal şiirini bizlerle paylaştığınız için teşekkürler.

HASBIHAL” adlı bu şiiriniz hem biçimsel hem de içerik açısından etkileyici.

1. İçerik ve Tema yönünden baktığımızda, Ecir Demirkıran bu şiirinde insanlığın yozlaşmasına, sevginin ve merhametin tükenişine, modern çağın getirdiği yalnızlığa ve değer erozyonuna derin bir sitemle yaklaşıyor. Şiirin her kıtasında ayrı bir isyan, ayrı bir hüzün saklı. “Hasbihal” adı şiirin içeriğine çok uygun; çünkü bu şiir bir iç döküş, bir içsel konuşma, hatta bir manevi feryat.

2. Dil ve Üslup açısından baktığımızda, Dili oldukça sade ama anlam derinliği yüksek. Özellikle:

> “Seven dil kan damladı/ haykırmada nidalar”
“Ahlak denilen olgu/ paramparça ve yırtık”
gibi dizeler, hem metafor hem de imge açısından çok güçlü. Ecir Demirkıran’ın dili, hem lirizmi hem de sosyal eleştiriyi aynı potada eritmiş.



3. Yapı ve Biçim bakımından inceleyecek olursak: Şiir hece ölçüsüyle yazılmış ve oldukça dengeli. Uyaklar kulakta hoş bir ahenk bırakıyor. “ababcc” şeklindeki uyak düzeni şiiri akıcı kılıyor. Anlamda bir sarkaç gibi: geçmiş özlemi – şimdiki zamanın sancısı – geleceğe dair umutsuzluk…

4. Duygusal Etki bakımından inceleyecek olursak Şiir, okuyucuyu içine çekiyor. Özellikle de toplumsal çözülmeye dair söylenen sözler bir tokat gibi çarpıyor:

> “İnsanlık ölüyor bak/ gözler kör, kulak sağır”
Son dizede dramatik zirveye ulaşılmış.

Ecir Demirkıran'ın bu şiiri, hem bireysel hem toplumsal bir sorgulama. Şairin dünyaya ve insana dair derin bir sancısı var. Bu şiir bir “serzeniş” olduğu kadar bir “uyan çağrısı” da. Gerçekten enfes.


Ecir Demirkıran’ın “Hasbihal” adlı bu şiiri, çağımızın ruhsal ve toplumsal çöküşüne karşı derin bir iç muhasebeyi yansıtır. Şair, bireysel bir iç döküşle başladığı şiirinde, zamanla toplumsal bir bilince evrilerek insanlığın kayıplarına ayna tutar. Hülya ve umutlarla başlayan dizeler, bir yıkım manzarasıyla devam eder: sevdanın tükenişi, merhametin kaybı, ahlakın yırtılıp atılması… Her kıta, çağın insanına yöneltilmiş bir sorgudur adeta.

Şiirdeki imgeler oldukça güçlüdür. “Seven dil kan damladı”, “Ahlak paramparça ve yırtık”, “güvene atılan ok” gibi ifadeler, okuyucunun zihninde sarsıcı izler bırakır. Bu imgeler, şiiri salt duygusal bir metin olmaktan çıkarıp toplumsal bir eleştiriye dönüştürür.

Demirkıran’ın dili sade fakat etkileyicidir. Hece ölçüsüne dayalı klasik yapısı şiire melodik bir ahenk kazandırırken, kullanılan redif ve uyaklar şiirin ritmini besler. Anlamın ve duygunun iç içe geçmesi, şiirin en büyük başarısıdır.

“Hasbihal”, bir şairin iç sesi olmaktan çok, çağını hisseden bir insanın sessiz çığlığıdır. Ecir Demirkıran, bu şiiriyle hem gönle dokunur hem de düşünceye yön verir. Şiir, hem bireysel bir sızı hem de toplumsal bir uyanıştır.

Sürçi lisan ettiysem affola.
Delibal tabiriyle enfesti.
Günümün şiirine tebriklerim çokça.
Saygılarımla