AĞLAR SENİ YAŞATAN DUYGU

Ne zaman gözlerime karanlık doğsa
Seni düşlerim
Belinde peştemal
Renk renk Fistanın parlar
İnen omuzlarından aşağı
Saçlarının ürperten güzelliği
Ve seni anlatırdı kuşlar
Yalnızlığa alışkın pınarlara.
Seni yaban gülü besledi ömrüm
İbik İbik süt sağan ottan
Seni yeşerti kılcar damarlar
Bir hayat başladı kanımdan yana
Bir sen yeşerdin topraktan nazlı
Güneş döverken şafağı
Berrak suda çırpınan balık
Seni anlattı çıldırasıya.

Işınlar yaladı gözlerine baktıkça
Alıp topraktan mezarlara süzüldü
Ağladı duygular mercan mercan
Ve seni düşledi yıldızlar
Aydınlık yuttuğunda karanlığı
Körpe kuzular meledi doğudan

Ben seni kundaktayken sevdiğim
Bir boş toprağa sakladım seni
Dağlardan yükselen kurşun sesleri
Dökülürken bulanık sulara
Yutar kanlığın korkunçluğunu
dillerindeki sezgi.

Ağladıkça şiirimdeki umut
Ağlar seni yaşatan duygu
Ve ağlar kan kusarken  toprak
Bir damla göz yaşı süzüldü
tez gelen ayrılıktan.