Ey sevgi dolu gözler
Derin deniz gibi
Mavi gökyüzü gibi

Yere konan bir kuş gibi
Tellerde ve standlarda
Akrabalarını ve arkadaşlarını arar

Gece yarısını geçen buz gibi soğuk havalarda
Rüzgâr ıslık çalınca yüreğini dağlıyor galiba
Ey yalnız kuş! kimse karşılık vermiyor
Sesin duyuluyor ama yok, kimse gelmiyor!

O güzel gaganı kanadına sıkıştır
Sus, sus! Direği gagalama, sakın ötme
Transformatörlerin ana hatlarında gizlen
Sakin ol ve ses çıkarma, hiç kımıldama!

Şafağı ve parlak güneş ışığını bekle
Eğer akbabaları aldatabilirsen
Belki yine göklere çıkarsın!

Şimdi söyle bakalım, ey kanatlı şarkıcı:
İlahi olana hangi melek daha yakındır?

URIEL mi? - Bilge olan
Şamil mi? - Savaş meleği, meleklerin kumandanı sayılan
Kamil mi? - Bir’i görebilen
Isrāfīl mi? - O’nun topraklarını koruyan
Mīkāʾīl mi? - O’nun gücüne rehberlik yapan
CEBRÂİL mi? - İlâhî emirleri melek ve peygamberlere ulaştıran
AZRAİL mi? - Ecel meleği, mahveden, ölüm getiren

Hangisi isen, git meleğim git! Kışt-kışt!
Sıra bende değil: Yok canım, henüz değil!
Yani bugün değil!

Ey kuş! Şenlik ateşini görmüyor musun?
Bir kahinin odun yığınındayım
O yığının üstüne yatırmışlar beni
Hayattayım ama, arzu ile kavruluyorum

İnsan ve kuş, birbirimize çok benziyoruz
İkimiz de diğer tarafta olanlardan korkuyoruz


Ey uçan garip halkalar
Denizlerin sultanı
Göklerin sahibi

Elveda sana!
Güle güle!
Yüksek tos-toka beşliklerimle!