Serper’den ırmak akar,
Köprüden geçen bakar,
Neden giden gelmiyor;
Ayrılık yürek yakar.

Köprübaşı darıdır,
Goçanları sarıdır,
Başka hisse isteme;
Kazancımız yarıdır.

Serper’de sepet ördük,
Çocuktuk daha kördük,
On liralık sepetin,
Pazarlığını gördük.

Serper çok da nemlidir,
Göksu dersen kirlidir,
Zeytin diksen yaşamaz;
Kırağıdan bellidir.

Göksu suyu serince,
Girilmiyor derince,
Elim ayağım titrer;
Ben yârimi görünce

Göksu denize akar,
Suyunda balık kokar,
Ben gurbete düşeli;
Buz yesem beni yakar.

Şu dere akar gider,
Köpüğün saçar gider,
Salınarak giden kız;
İçimi yakar gider.

Dere boyunda çınar,
Kuş gelir ona konar,
Yârim gelin gidiyor;
Yüreğim ona yanar.

Yıkık çayır boz toprak,
Döküldü bak koz yaprak,
Bir gün elbet saracak;
Her canı kara toprak.

Bostan ektik tarlaya,
Güneş görüp parlaya,
Bir bardak çay içelim;
Ateşimiz harlaya.

Giyindik mavileri,
Yazdık bak manileri,
Çam dibine oturduk;
Çığırdık türküleri.

Işıksızdır seyyare,
‘Bük’e düştü tayyare,
Köyüme gidemedim;
Selam söyle o yâre.

Serper: Karaman, Ermenek ilçesi, Yukarı Çağlar Köyün Ermenek Göksuyu’nun aktığı vadinin içindeki arazi.
Seyyare: Gezegen


19.01.2024 Konya
Durmuş Ali ÖZBEK

*.com/yazi/282053/serper-manileri