Uzak bir akşamın hatıraları yokladı yüreğimi
Islak mektupları kurutan dudaklarını
Bekliyorum boş yere... gelmeyeceğini bile bile
Hasretinin dört mevsimi yok artık
Hava şartlarını yitirdi, mevsimlerim kayıp
Savruldum bir sonbaharın içinde kilitliyim
Beklemelere sabretmeyen ruhuma kızıyorum
Rüyalarımda karışık hayli zaman
Koşuyorum bir meçhulden diğerine

Gitsem karasızım, gitmesem öbür adı yok hüznümün
Sensizlik takviminin dökülüyor yaprakları bir bir
Sana yazan parmaklarım eskiyor... acıyor içim gibi
Hayalin sarıyor gecelerimi ; bu gecede daldığım
Ve uyandığım uykumdan, zindan karanlıklarda
Görüyorum kaldığımı... bir tedirgin geceydi yine
Hep seni aradım yanımda... her korkulu geceler gibi
Seni ne çok sevdiğimi anlatırken kendime
Hasretinin adını koyamayacağım... Hiç !

Seni andıkça, çağırdıkça yüreğimden
Yağmurlar yağacak, penceremde ıslanacak kuşlar
Yıldırımlar kopacak gök kubbemde
Sararken toprak kokuları mor sarmaşıklı bahçemin
Mektuplarını bekleyeceğim... kapım çalsa umutla
Biliyor musun düşlerimin ötesinde yazamadıklarım sana
Daha nasıl yazayım kalbimden kalbine mektuplarımı

Sonra hayallerime geçiyorum, bir papatya bahçesi
Düş bahçemin Alis rüyaları ile geziniyorum
Kırgın sözlerden pervasız düşleri, bir sam yeli ile
Sana gönderme vaktindeyim... hasretin esiyor
Her yönümden tutunamıyorum, düşüyor ellerim
Artık sessiz çığlıklarımı bırakıyorum rüzgara
Tutuyorum yağmurun ellerinden çağlıyorum
Saçlarıma inen sarı yapraklarla ağlıyorum

Sen uzak diyarların çıkılmayan kapılarında nefessiz
Sana serin bir bahar şarkısı ile selam gönderiyorum
Dinlemek mi istersin ?.. yoksa koklamak mı gülleri ?
Hüznü dinleme... mutlu ol biraz
Sana düşlerimi gönderiyorum rengarenk !
Bu da mı teselli edemiyor siyah gözlerini ?
Öyleyse hayallerinden tutunup
Gökkuşaklarının altından geçelim el ele
Karanlık rüyalardan uyanalım gel birlikte
Belki ondört rengine boyanırız ... seninle
Uyanırız kara zindan düşlerinden
Mutluluk bizimde hakkımız değil miydi ?
Elimizden çalan lanet olsun hırsızlara !


Günay Koçak

2024