Yine yağmur vuruyor pencereme..
Buğusu üzerinde bir sevda fısıldıyorum usulca nefesimden arta kalanlarla..
Soluklandıkça,gözlerim yokluğuna mühürlenip buz tutuyor içimin sen yarası..

Ben miydim hayalini sevdadan üzerime giyinen?
Yoksa sen miydin ömrünü sevda uğruna yok eden?
Sevda uğruna ödenen bedelin hükmü neydi?
Söylesene sevgili;
Sevda yangınında yanıp kül olmak var mıydı senin lügatında..?

Yüreğimin sen yarası mühürlenmiş sol yanımda..
Durmadan sızıyor kan kaybediyor senli yaralarım..
Resim tuvaline resmederken sonbaharın hüzün yapraklarını,
Katreleniyor zamandan kalmış sevda yangını..
Cılız bir mum ışığının gölgesinde tutsak bakışlarım beliriyor..
Nemli kirpiklerim inzivaya çekilirken,suretin beliriyor gözbebeklerimde..
Şiir gibi bakan gözlerinin buğusu işgal ediyor üryan düşlerimi..
Boyun büküyor,buruk tebessümler alıyor yerini..

Sonrası….

Hiçliğin ipinde kaybolup,gökyüzünde kulaç atıyor senli düşlerim..
Hüzün bulutları ıslatıyor,
Şiir gibi aralıksız yağıyorsun gönlüme
Hüzünden arta kalanlar arınıyor,yerini yüzünün mehtabı,şiir kokan ellerin alıyor..

Gözlerimi açmak istemiyorum..!

Dokunma…!

Sus..!

Kalalım..!

En azından bir müddet senli düşlerde..!!!!


Sonrası zaten

“SENSİZLİK”…
“BENSİZLİK”…
“BİZSİZLİK”…





Elif USTA
1elif.miktari.siir