Kalp gözü kör, nefsi nankör olana
Salâ sesi ninni gelir, hoş çıkar
Din masaldır(!) felekten gün çalana
Kahkahadan gözlerinden yaş çıkar


Nefsin dili günaha bal der önce
Farkedersin yaş kemale erince
Bir aynada suretini görünce
Her eyvâhın bir yangına eş çıkar


Meltem iken boran olur bu yeller
Ne dost kalır ne evlâdü iyaller
Naz deminde kurduğun tüm hayaller
Süslü serap, yâdı hazin düş çıkar


Haz alırken hayat denen piyesten
Sarsılırsın ani gelen bir sesten
Sol yanını süsleyen o kafesten
Sahibine kanat çırpan kuş çıkar


İnci de boş, kaşmir, ipek... keten de
Can kalmıyor ’ol!’ denince o tende
Bal kaymakla beslediğin bedende
Yılan-çıyan aç kurtlara iş çıkar


Bastığın yer talip iken tenine
Ne gidersin zevk ü sefa yönüne
Gün gelecek dostlarının önüne
Bir Fatiha dilenen bir taş çıkar


Lal zannetme ölü diye; şu yatan
Bir hatiptir hakikati anlatan!
Şol cihana üryan gelip göz atan
Yine üryan avuçları boş çıkar.


Mecit Aktürk