Altı Şubat gecesi aklımda kara bir gün
Göklerden bir umut sal rahmet indir Allah’ım
Yıkıldı yer, düştü gök, bağrımda yara bir gün
Çeken kim şu sancıyı hangi candır Allah’ım.


O nasıl bir figandır sorma aklım yitiyor
Her enkazın dibinde acı duman tütüyor
Kimisi paramparça kimi cansız yatıyor
Bu tarifsiz acıyı artık dindir Allah’ım.


Çığlıklar duyuluyor en yüksek binalardan
Duyan tekbir getirir arş’taki simâlardan
Kader diyor kimisi bî-haya imalardan
Lime lime dilinmiş nasıl tendir Allah’ım.


Milyonlar akın akın gider kanlı pazara
Hangisinden tutayım çarşı dönmüş mezara
Yürek kora dönüştü canlar tenden bîzâr’a
İçimizi kavurdu yakma söndür Allah’ım.


Eğreti yapılardan kaçak suçluyu sorar
Olan olmuş nihayet hak demek neye yarar
Birisi babam diyor biri yavruyu arar
Buz tutmadan umutlar düne döndür Allah’ım.


Hadi bir söz söyleyin içimiz ferah bulsun
Gözü doymaz caniler dünya onların olsun
Yıkıma neden olan içinde uhde kalsın
Sor yetimin hakkını gün bu gündür Allah’ım

İsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem)

Bîzâr : bıkkın, bezgin