Adil değildi savaş,
Gün ışımayı unutmuştu yavaş, yavaş,
Zaman yatakların içinden fışkıran
Promete insandı,
İncir ve zeytin borcum ne ise
Hazırdım ödemeye,
Çoktan dudaklarımın arasında
Son fasıldı dualar.
Hüzün misafirmiş
Derviş yüreklerde
Nefrete dair kuruyan terdi
Öykülerimin kahramanı,
İlkel bir çağ demleniyordu
Gözkapaklarımızın üstünde

Koparma saçlarımı
Kaybolan çocukların gülüşlerinden.
Her zaman hazırım
Tozlu akşamları karşılamaya,
Bir kuşun ötüşünden
Kar tanelerinin düşüşünden
Başlar yalnızlığım,
Ateşe bıraktığım kelebek kanatlarımla
Yürümüşüm uçurum üstüne,
Adil olmayan bir savaştı
Göklerde uğultusu dolaşan çığlıklar,
Üstelik tanıdık bir yüz
Üstelik yenilgimin tasası
Başı kesilmiş uyandığım her sabah.
Ölmeden önce sonsuzluğu yaşamak,
Örgütlenmek düşlerde.
Kâinat iflas ederken kıyamet gününe.
Kendime bıraktığım hayranlık
Cüretimdi totemlere.

Militan ruhların sıkılganlığında,
Sükûtun bekçisi olmak değildi görevimiz,
Bir akrep yuvasını basmak,
Bir yılanı deliğine sokmak,
Türkçe harflerden serenat yapmak
Kayıp kentin çocuklarına.
Yada çekip gitmek dağlara,
Hüzün ateşini yakarak ayrılıklara,
Gün batımı suskunluğunu bozup Yusuf’un kuyusunda
Büyücünün yadına mahrem düşüp en kutsal mihrapta.

Yemin olsun,
Gurbeti selvi gölgelerinden toplayıp yastık altlarına,
Gökyüzü alnımızın derinliğinde kaybolduğunda,
Kaçacak delik aradığında kekremiş bir ürperti koltuk altlarımızdan,
Yumuşak bir mavi ıslanır dudaklarımda duvarı öperken usulcacık,
Yüreğimi tırmıklayan kan daha kederli oğuz soyundan,
Barut kokusuyla düşerim bir Şeyh Şamil sabahına
Akşamlar kükürt kokusundan uzanır sonsuzluğa
Yinede beklerim bir mahkûm sessizliğinde ahi evren uyanmayı,
Çöllere taşırım umudumu
Cebrail kanatlarında İsa’ya
Meryem olur düşlerim.
Mahşere kalsın bahtiyarlık,
Ben tabutlarımla geçmeye hazırlanıyorum sıratı.
Çırpınıp bir gülün gamzesinde kalbimin kıyametinde.