______ Cemreler ayına girerken Bahara özlem şiiri…

Hasta eder kış beni, mevsim sıcak olmalı!
Ben güzel mevsim diye, ilkbaharı bilirim…
Gezip tozduğum yerler, çiçeklerle dolmalı!
Ben bahar mevsimine, bayılırım, ölürüm…

Kına yaksın gelincik, papatyalar elde fal!
Akasyalara sarkıp, koparmalı birkaç dal!
İğde çiçek açmışsa, uzaklaşma, orda kal!
İşte o zaman zevkten, tam dört köşe olurum…

Menekşeler açmalı, benim gezdiğim yerde!
Eflatun, mor leylaklar ve mor sümbüller nerde!
Gülsüz bahar mı olur, derman olur her derde;
Kırmızı, beyaz güller, yoksa ben mahvolurum…

İncecik akarlardan, kar suları akarken!
Mini, mini çocuklar, köpüğüne sarkarken!
Kırda yaban gülleri, burcu, burcu kokarken!
Aslında ben o zaman, rahat nefes alırım…

Gündüz göçmen kuşları, havalarda uçmalı!
Gece, kapım önünde, yaseminler açmalı!
Dolaştığım kırlardan, oğlak, kuzu geçmeli!
Böyle bir ilkbaharda, tatlı hayat bulurum…

Küçük kız çocukları, örerken elde taçlar!
Sevgi çiçekleriyle, dolmalı tüm yamaçlar!
Can eriği yükünden, yer öpmeli ağaçlar!
Böyle hoş bir baharda, ne de güzel solurum…

Hanım eller kokmalı, sabahtan akşama dek!
Şu karanfillere bak, yedi renk, yedi ahenk!
Hercai menekşeler, bakışmalı rengârenk!
Bu bahar her nerdeyse, koşa, koşa gelirim…

Karaman-2024/02
Halil Şakir Taşçıoğlu