Can parem, yüreğim, ömrüm, günüm
Kolum, kanadım, geçmişim, yarınım, dünüm
Hicranım, çığlığım, çıkmayan sesim, sessiz eninim
Sen ne kadar benimsen, o kadar seninim

Hücre hücre zindanım, pelte pelte kanayan hicranım
Dinmeyen ağrım, sızlayan sol yanım
Yüz üstü kapanmışlığım var
Sürüm sürüm sürünmüşlüğüm
Yerlere yeksanım

Kararan ışığım, sinemde dağım
Kolda kelepçem, ayakta prangam
Gözlerde milim, dizlerde bağım
Zindanda sensin, ben de tutsağım

Boğum boğum nefesim
Kesik kesik hıçkırık
Derin feryadım, yankısız sedam
Tenha tenha gözyaşım, geceler boyu hüznüm
Işıksız gündüzdeyim, mahpus güneşim

Sırdaşım dert yüküm, çile katarım
Bağışla gelemem kuzum, maruzatım var !
Sen atanı sorarsan, ne söylerim ne derim

Kördüğüm bağladılar seni, yaman sardılar
Bilmem ki nasıl girdaba kırdılar
Evladın ruhunu babadan ayırdılar
Can evinden vurdular, sinsi tuzak kurdular

Açılsın isterim zindan kilitlerin
İçimdeki hasret, yüreğimdeki bekleyiş senin
Sen yanımda yokken ben bende değilim
Aldığım her nefes sensin sen
Benim güzel meleğim

Günay Koçak

31. 1. 2024