EY GURUR!

Şu ziyan aleminde tüm sermayem zararken
Terazi kefesinde sen tek kârım olsan ne
İnsan gönül evinde manevi haz ararken
Dünyalık telaşında iftiharım olsan ne

Göz pınarın kurumuş yaşı şıpırdamazken
Kalbin kaskatı olmuş yürek tıpırdamazken
Mezalim karşısında kılın kıpırdamazken
Onursuz bakışlarda itibarım olsan ne

Köpekleri salmışlar buz tutturmuşlar taşı
Zemherinin ortası tıpkı Sibirya kışı
Zamansız kopacaksa kardelenlerin başı
Bir tek çiçek açarak ilkbaharım olsan ne

Hayat boyu düşküne kanat olmamış kolun
Üç kuruş hayır versen tir tir titriyor elin
Hiç semtinden geçmezsin fakir, yetim ve dulun
Zevk ü sefa olunca veznedarım olsan ne

Ben gece aç yatarken sen tıka basa toktun
Faydanı şöyle bırak hayalleri de yıktın
Kabakçı der; ey gurur, kötü günde hiç yoktun
Ben dünyadan göçünce türbedarım olsan ne

Hakiki Kabakçı