Kiminin dalı kırılmş şiirlerle avunmuş
Kimi çok sevmiş,yüreğinden vurulmuş
Yalnızlığın dibine dibime vurmuş
Gün bitince karanlık çökmüş sokaklara
Aşklar tazelenmiş loş odalarda
Tavan yapmış arzular,şehvetler
Açık kalan pencereden
Kuğu gibi rüzgar süzülmüş içeriye
İpeksi dokunuşlar olmuş bedenlere
Çiçeklerin en güzeli bitmiş yüreklerde
Hicaz taksimleri çalınca arka sokaklarda
Ne şimşekler çaktı o an gözlerde

Bir el okundu omuzuma karanlıkta
Döndüm arkama,kimseler yoktu
O karanlıkta omzuma dokunan eli aradım
Bulamayınca,dualar edip tanrıya sığındım
Gözlerimden düşen son damla yaş
Üzerine basılıp ezilen çiçeğin can suyu oldu

Gece saat on ikiyi gösterirken
Son trende kalktı gardan,mendiller sallandı
Bir damla yaş süzüldü yanağımdan
Yalnız kalınca yaslandım ağaç gövdesine
Şimdi kim duyacak içimde kopan çığlığı
Kim görecek gecenin kör karanlığında
Gökteki bulut,gözümde ki yağmuru taşır mı sana

Rüzgara bıraktım kendimi sürükleniyorum
Boşluğa düşüyor adımlarım
Kumkapı meyhaneleri de kapanmış
Kendime çekilsem pusulam kayıp
Açınca gözlerimi
Buldum kendimi bir balıkçı külübesinde
Omzuma dokunan elin o olduğunu söyleyince
İyi insanların olduğunu anladım
Ve sırtımı dayadım ona
Saatlerce ağladım
YEŞİLIRMAK