Bile bile seni gönderip yad’a,
Zor oldu dik durmak senin ardından.
Teslim oldu gönül kahr-u feryada,
Kar oldu saadet senin ardından.

Sevdamıza firak sığmayacaktı,
Umudu yeis hiç boğmayacaktı,
Çileler başımı eğmeyecekti,
Kırıldı gayretim senin ardından.

Gözlerim yolunda kaldı çaresiz,
Seni benden eller aldı çaresiz,
Kaşığıma ateş doldu çaresiz,
Nar oldu yüreğim senin ardından.

Vuruldum çöllerde kaldım aç- susuz,
Gündüzüm vîrane leylim uykusuz,
İlaç mı sanırsın sirke ile tuz,
Sarıldı yarama senin ardından.

Sustu işte her şey, bozuldu sihir,
Sekeratta sanki bu koca şehir,
Şakıyan dilime kapkara zehir,
Sürüldü billâhi senin ardından..

Ağlatır zalimi mahzun hallerim,
Artık hep kan damlar gonca güllerim,
Hiç susmayan kalbim bir de ellerim,
Darıldı kaleme senin ardından.

Var mı böyle bir dert, gücenme haşa,
Rabbim affet, halim yansıtma dışa,
Kör testere ile tâ baştan başa,
Yarıldı kor bağrım senin ardından..

Kendinden çıktı da girdi uzlete,
Akıl mı kaldı ki düşsün hayrete,
Leyla’dan da beter hal-i cinnete,
Varıldı nihayet senin ardından..

Payıma düşen bu hicranım boldur,
Doldur saki meyi tasıma doldur,
Sarhoş olup uçsam en çıkar yoldur,
Yoruldu bedenim senin ardından..

Mademki bu dünya aşkıma zulüm,
Zira vuslat muhal, ne bedbaht kulum,
Haliyle değeri yükselen ölüm,
Darıldı hayata senin ardından..

20.09.08 İstanbul
ZÜBEYDE VARLI..