Bir çocuğa rastladım, bayram yerinde
Çocuk önde gidiyor, anne geride
Anne “olmaz ” diyordu,
Çocuk, anlamıyordu.
“Alacaksın ”, deyince illa
Anasından yedi koca bir sille
Sebep için takıldım peşlerine
Dedi, haydi yaylan kendi işine
—Neden bacım! Bu sillenin sebebi
Dedi karışırsan bırakırım edebi

Bu durumu çözmeyi, kendime bildim görev
Peşlerinden yürüdüm, karşımda viran bir ev
İzlemiştim onları, haberleri olmadan
Gayret ettim öğrenmeye, vakit akşam olmadan
Camsız pencereden geliyordu sesleri
Duyduklarım ise, ağlatmalı herkesi
Meğer çocuktur bu, canı tatlı istemiş
Anne, kalan parayı akşam ekmeğe vermiş…

Beni fena yaraladı ana oğlun sözleri;
—Oğlum okula da gitmedin, üzüyorsun hep beni
—Anne görmüyor musun pabuçtaki yırtıkları
—Ayaklarım ne yapsın su çeken pabuçları
“Anneciğim” dedi çocuk, bu akşam yemekte ne var
Evde bir şey yoktur yavrum, uyu sabaha kadar.

Hıçkırdım, gözlerim oldu bir kan çanağı
Yardım etme duygusuyla aşacağım bu dağı
Kovulmayı göze aldım, çaldım kapılarını
Niyetimi anladı ki, dedi ihtiyaçları
Vardım bizim bakkala temin ettim yiyecek
Ana oğul bu akşam bunlarla yetinecek
Yarına Allah kerim, bizde hayırsever çok
Durumu söyleyince, itiraz eden de yok
Son parama pabuç aldım, çocuk dersten kalmasın
Kızıma alacağım, “çanta” varsın olmasın...

İbrahim Alaattin ATEŞ