Dışarıda lapa lapa kar yağarken ne kadar çok sevinirdim,
Sanki heryeri bir huzur, masumiyet kaplarmis gibi,
Bütün kirleri temizliyormus gibi gelirdi, Kendimi dışarıya atar kartopu oynar kardan adam yapardım.
Şimdilerde karın yağması bile beni mutlu edemez oldu,
Niye acaba?
Yaş kemale erdiği için mi?
Masumiyeti kaybettiğimiz için mi?
Hayata olan kırgınlıklarımiz yüzünden mi?Sevgimizin değerini bilmeyen insanlara denk geldiğimiz için mi?
Ben mutluluğumu yağan kar tanelerin arasında kaybettim,
Yaşarken gülmemi; hayata tutunmak için gösterdiğim çabaların arasında kaybettim.
Verdiğim sevginin nankörlüğünü; masumiyet maskesine bürünen insanların iki yüzlülüğünde gördüm.
Şimdi mi?
O çok beklediğim karın yağması beni mutlu etmiyor artık,
Çünkü kimse gerçekten kar gibi masum sevmiyor artık...
Halime Demirel