Öğrendim bende zamanla
Hem dövüşe dövüşe
Direne direne yoksul yıllara
Bekleye bekleye baharları
Sevdanın dilinde konuşacakları

Öğrendim
Çok sonra
Kırılmamayı rüzgarlarda
Her sarılanın dost olmadığını
Boşa döktüğümü yüreğimi pazarlara
Biliyorum artık
Dilim durmuyor içince
Bir güvercin kaçıyor göğsümden
Çalıp ta barışı
Tutuşurken şiirler aynı kor yüreğimde

Öğrendim
Artık incitemez senden başka hiç kimse
Tek kutsalım
Yalnız oturduğum gece
Yazılmamış şiir sancım
Bir hece hasretine değince

Öğrendim bende
Becerdim desem yalan
Günde sahte gülüşleri
Tuttu çocuklar ellerimi
Baharlar büyüdü yüreğimde

Sardım zamanı şiire
Sevmeyene küsmedim
Ama öldürmedim umudu
İnanmaktan vazgeçmedim sana
Sevdayı sakladım da bağrımda
Kardelen gibi kışta
Ürktüm dokunmaya
Tertemiz yapraklarla
Papatyalara
Karahindibaya

Fesleğenleri sevdim gece
Ellerimde aşk kokusu
Öğrendim uyanmayı sabaha
Selam vermeyi salınan buluta
Kıskanmadım maviyi yalan
Özledim yosun kokan kıyıları
Balık kokusunda rakıyı
Mesela
Yaktığım ateşte kor olmayı öğrendim
Yokluğunda anılar tutuşturdum da kıvılcım kıvılcım

Öğrendim
Öyle çok anlam yüklemeyeceksin hayata
Ektiğin kadar vermiyorsa toprak
Unutma
Anılar tozlu akşamlara çeker aklını
İşte o yüzden
Düşler beslemeli yarına
O sebepten
Aşklar bileylemeli hasret hasret
Madem ki yaşayacaksın bir gün daha
İşte bu yüzden
Seveceksin vazgeçmeden inatla
Erkek kadın fark etmez
Tekinsiz akşamlarda
Kim öldürür düşleri
Biz umut doğurdukça
AHMET GÖÇER