Ey bu toprağa düşen, garip yolcu
Yaşamanın sırrı nedir? Bildin mi?
Bu âlemde, konargöçer gideriz
Bu dünyada, kalanını gördün mü?

Bir meleğin, ellerinde büyüdün
Çıplak geldin, bir yağmurda üşüdün
Ömür bitti, sen yolunu yürüdün
Tek başına gidenleri gördün mü?

Kılavuzsuz, bu dünyada yürünmez
Büyüklenip, kibirine bürünmez
İnsan olan, mal peşinde sürünmez
Kefenine cep yapanı gördün mü?

Fikir birdir, karış karış bölünmez
Tahtın çürük, yolun sonu görünmez
İnsan doğdun, hayvan gibi ölünmez
Kefenini kendi biçen gördün mü?

Kimi gün yanlışa düştün, utandın
Söyle hangi doğru için direndin
Sonunda dünya zevkine yenildin
El günahı, çekenleri gördün mü?
Sen ki insan oldun, insanoğlusun
Tepeden tırnağa akıl dolusun
Yaradan’ın karşısında bir kulsun
Teneşire kendi yatan gördün mü?

Bu gidişle, menzil rotan çizilmez
Çek çileni, dert yumağın çözülmez
Engel dolu, bu yol yaya gidilmez
Ayağıyla kabre giren gördün mü?

Ahmet’im, bu dünyayı yaradan var
Akıl gitmeden yolundan şaşan var
Aslını yüceltecek bir davan var
Boş yaşayıp, hoş gideni gördün mü?

Ahmet Öztek